Samen met hun neven yakisoba en ramen behoren udon-noedels tot de populairste basisproducten van Japan. Deze noedels zijn onmisbaar in de Japanse keuken, vooral vanwege hun talloze culinaire mogelijkheden: u kunt ze koud of warm eten, in bouillon of droog… Hun royale breedte en dikte zorgen bovendien voor een unieke, zachte textuur die uw smaakpapillen verrast.
Bent u nog niet goed vertrouwd met deze noedels? Ik vertel u alles wat u moet weten om een expert te worden in dit iconische gerecht uit de Japanse gastronomie.
Wat zijn udon-noedels nu eigenlijk?
Het meest opvallende aan deze noedels is hun dikte. Udon zijn wit, stevig en hebben een licht plakkerige, elastische textuur. Ze bestaan uit tarwebloem en gezouten water. Het boeiendst is echter hun ongewone bereidingswijze: het deeg wordt met de voeten gekneed! Geen zorgen, er ligt plasticfolie over het deeg.
In Japan onderscheiden we twee hoofdsoorten udon: de Kanto-stijl uit de regio Tokio en de Kansai-stijl rond Osaka, Kyoto en Kobe. De varianten uit Osaka zijn witter en zachter dan die uit de hoofdstad. Behalve deze regionale verschillen zijn er bovendien talloze noedelsoorten die afhangen van het gerecht. Kishimen is bijvoorbeeld platter dan de klassieke udon, terwijl Inaniwa juist veel dunner is.
Men noemt de udon wel de noedels van duizend-en-een recepten, zo veelzijdig zijn ze: u kunt er eindeloos mee variëren. In de warme bereiding is yaki udon buiten Japan waarschijnlijk het bekendst. Hierbij worden de noedels gebakken in sojasaus, die karamelliseert zoals bij yakisoba, en aangevuld met vlees en groenten. Hier vindt u mijn populaire recept voor yaki udon.
Koreanen hebben de noedels bovendien gecombineerd met rundvlees tot bulgogi udon.
Koude udon belanden vaak in salades met bijvoorbeeld hardgekookt ei, radijs of komkommer. In Japan kunt u het hele jaar door genieten van een smakelijk udongerecht; hun veelzijdigheid is ongeëvenaard.
Waar kunt u ze kopen?
Bijna elke Aziatische supermarkt verkoopt ze. De verpakkingen zien er meestal zo uit:
Er zijn talloze verpakkingen, maar dit is de meest gebruikelijke. Heeft u geen Aziatische winkel in de buurt, dan kunt u ze hier op Amazon vinden.
Oorsprong van udon
Over de datum waarop ze Japan bereikten bestaat nog geen consensus. Volgens de meeste verhalen komen de noedels uit de prefectuur Kagawa.
In de jaren tachtig steeg hun populariteit toen de stad ze actief inzette om toeristen te lokken. Sindsdien is Kagawa uitgegroeid tot een mekka voor culinaire pelgrims. Komt er een reisbureau langs, aarzel dan niet om mij te sponsoren.
Aanvankelijk aten alleen boeddhistische monniken in tempels udon. Pas in de Edo-periode (1603-1868) verschenen de noedels ook buiten de kloostermuren.
Net als ramen werd udon populair als snelle maaltijd voor onderweg. Tegenwoordig krioelt Japan dan ook van de gespecialiseerde udon- en ramenrestaurants; je vindt er bijna op elke straathoek wel een. En dat, vrienden, is het paradijs.
