Alles over udon-noedels

Samen met yakisoba en ramen behoren udon-noedels tot de populairste noedelsoorten van Japan. Ze zijn zo’n vaste waarde in de Japanse keuken dankzij hun talloze culinaire mogelijkheden: je kunt ze koud of warm serveren, met of zonder bouillon… Hun breedte en dikte zorgen bovendien voor een unieke, zachte beet die je gehemelte verwent.

Ben je nog niet zo vertrouwd met deze noedels? Dan vertel ik je hier alles wat je moet weten om een expert te worden in dit culinaire icoon van de Japanse keuken.

Wat zijn udon-noedels precies?

Het belangrijkste kenmerk van deze noedels is hun dikte. Udon zijn wit, dik en hebben een licht kleverige, elastische textuur. Ze worden gemaakt van gezouten water en tarwebloem. Het meest opvallende is het maakproces, dat bijzonder te noemen is: voor het kneden wordt er met de voeten gewerkt! Geen paniek, het deeg is afgedekt met plasticfolie.

In Japan zijn er grofweg twee udonstijlen: Kanto (rond Tokio) en Kansai (Osaka, Kyoto en Kobe). Die uit de regio Osaka verschillen van die uit de hoofdstad qua textuur en kleur: ze zijn witter en zachter. Daarnaast bestaan er ook verschillende noedelvormen, afhankelijk van het type Udon-gerecht dat je maakt. Zo is er bijvoorbeeld kishimen, platter van vorm dan de klassieke udon, of inaniwa, die veel dunner is.

Er wordt wel gezegd dat udon de noedels zijn voor duizend-en-één gerechten, omdat ze enorm veelzijdig zijn en je er eindeloos mee kunt variëren. In de warme versie is yakiudon misschien wel een van de bekendste gerechten buiten Japan. Je roerbakt de noedels in sojasaus, laat de saus karamelliseren zoals bij yakisoba, en voegt vlees en groenten toe. Hier vind je mijn bekende recept voor yaki udon.

Ook met rundvlees: Koreanen namen deze noedels over en maakten er bulgogi udon van.

In hun koude versie worden udon vaak gebruikt in salades, met ingrediënten zoals hardgekookt ei, radijs of komkommer. Welke tijd van het jaar het ook is, in Japan kun je altijd genieten van een goed bord udon. Hun veelzijdigheid is uitzonderlijk.

Waar kun je ze kopen?

Vrijwel elke Aziatische winkel heeft ze. De verpakkingen zien er zo uit:

Er bestaan veel soorten verpakkingen, maar deze zijn het meest gangbaar. Heb je geen Aziatische winkel in de buurt, dan kun je ze hier op Amazon vinden.

Oorsprong van udon

Er is nog geen consensus over wanneer ze in Japan zijn aangekomen. De meeste verhalen zijn het erover eens dat deze noedels afkomstig zijn uit de regio Shinji Kagawa.

In de jaren tachtig wonnen ze aan populariteit omdat de stad ze inzette om bezoekers te trekken. Sindsdien is Kagawa een plek voor pelgrimage en culinair toerisme. Leest er een reisbureau mee? Sponsor me gerust.

In het begin werd udon echter alleen gegeten door boeddhistische monniken in tempels. Pas in de Edo-periode (1603–1868) werden udon-noedels ook buiten de tempels regelmatig gegeten.

Net als ramen is het een gerecht dat je snel kunt eten, waardoor mensen ernaar grepen als ze een snelle hap voor onderweg wilden. Daarom wemelt Japan tegenwoordig van de restaurants die gespecialiseerd zijn in udon en ramen; je vindt er bijna op elke straathoek wel een. En dat, beste vrienden, is de hemel.